Lieve,

Ook al wisten we met zijn allen dat “het doek zou vallen”, zoals je fijnzinnig in je dagboek “Gevoel voor Tumor” schreef, toch raakt je laatste “repliek”, je laatste “stilte”, ons ontzettend diep.

Wanneer je meer dan veertig jaar het beste van jezelf hebt gegeven in een vereniging, dan hoeft het geen betoog dat je van de één op de andere dag een leemte achterlaat.

Gelukkig kunnen we deze leemte opvullen met talrijke mooie herinneringen,...herinneringen van al je “creaties” op de bühne, waar we er hier slechts een paar van laten zien.

Voor de “ouderen” onder ons zal je immer “Carlotta” zijn, je eerste hoofdrol nota bene.
Voor iemand anders blijf je “Tante Josée” uit de succesrijke Bompa-reeks.
Anderen denken dan weer met weemoed aan Odette, het zuske van Sakke, uit “De Zetel”.
Vele “Moedige Strijders” zullen je allicht vooral ook blijven koesteren als onze “Mama Superfreak” uit Dario Fo’s monologen, de rol die je zoals je zelf ooit aangaf als je “lievelingsrol” aanschouwde.
Je laatste rol op onze Essenbeekse planken bleek uiteindelijk Nora, de gifmengster in “Erven is Sterven” te zijn. Alhoewel...eigenlijk stond je ook dit jaar in “Funny Money” nog “een beetje” op de planken...met je foto in de rol van “ons ma”. Je deelde zelfs nog een laatste keer je expertise in grimeerwerk door het sjabloon te creëren dat gebruikt werd voor het grime-effect op ’t aangezicht van “Pacino”...

Vele acteurs en actrices bij de Moedige Stijders zullen vooral ook je gouden handen, je subtiele penseeltrekken herinneren in de grimestoel....een zalig moment, een haast onmisbaar ritueel, jaar na jaar...net voor we ons klaarstomen voor een nieuwe opvoering.

Dat we je vorig jaar nog geïntroniseerd hebben als “Ridder in de Orde van het Gulden Masker” kan gezien worden als een orgelpunt... je was er zo trots op...terecht!

Lieve Lieve,...merci voor alles,...het gaat je goed tussen al die dierbare “Moedige Strijders” daarboven.
In de toon van je “Gevoel voor Tumor”-dagboek, ga ik jouw woorden gebruiken: “Lieve,...kies ginder een goed stuk uit...genen ouwen brol...iets fris, iets modern,... en dat moet niet altijd om te lachen zijn!...Integendeel…” We horen het je zoal zeggen... Lieve, we zijn ervan overtuigd dat het een topvertoning wordt… en doe ze ginder allemaal de groetjes...Zeggen we nu voor de laatste keer “Bonne merde”?...Neen, toch beter.. “nen dikken toeketoek”... Merci voor alles.

vanwege alle Moedige Strijders